مستیسلاو روستروپوویچ، یکی از بزرگترین نوازندگان ویولنسل قرن بیستم، با اجراهای بینظیر خود از کنسرتوهای ویولنسل اثر یوزف هایدن، شهرت جهانی یافت. هایدن دو کنسرتو برجسته برای ویولنسل نوشت: کنسرتو شماره ۱ در دو ماژور و کنسرتو شماره ۲ در ر ماژور، که هر دو از چالشبرانگیزترین و زیباترین آثار نوشتهشده برای این ساز محسوب میشوند. اجرای روستروپوویچ از این کنسرتوها، به دلیل تکنیک بینظیر و بیان احساسی عمیق، یکی از ماندگارترین تفسیرها از این آثار به شمار میآید.
روستروپوویچ با درک عمیق از ساختارهای موسیقیایی هایدن، توانست هر دو کنسرتو را با ظرافت و درخششی خارقالعاده به نمایش بگذارد. در کنسرتو شماره ۱، اجرای او با انرژی و شادابی آغاز میشود و تکنیکهای پیچیده ویولنسل را با وضوح و روانی
خاصی ارائه میدهد. موومانهای سریع این کنسرتو با دقت و تسلط کامل اجرا شدند، در حالی که بخشهای آهسته با حسی از ملایمت و حساسیت عمیق نواخته شدند.
در کنسرتو شماره ۲، روستروپوویچ با اجرای خود توانست شور و شوق موسیقی هایدن را به اوج برساند. هماهنگی بینظیر او با ارکستر و استفاده از دینامیکهای متنوع در قطعه، شنونده را مسحور کرد. این اجراها همچنان به عنوان یکی از برترین تفاسیر کنسرتوهای هایدن در تاریخ موسیقی باقی ماندهاند و قدرت و زیبایی بیپایان ویولنسل را به نمایش میگذارند.